Ik ben niet de enige die ooit worstelde met alcohol. Er zijn zoveel mensen die hetzelfde meemaakten of er nog steeds middenin zitten.Het deed mij altijd ongelooflijk deugd om de verhalen en ervaringen te horen van anderen, van mensen die heel goed weten wat het is. Het is een vorm van steun, een bewijs dat je niet alleen staat in je strijd tegen alcohol en het geeft hoop. En dat is meteen ook het doel van dit boek met getuigenissen. Ik wens je veel herkenning bij het lezen van alle verhalen. Het is mijn grootste hoop dat het een belangrijke steun mag zijn voor jou in je proces om bewuster met alcohol om te gaan of om het helemaal los te laten! Michael Niclausalcoholvrij-boek-nieuw

Hierbij de eerste getuigenis van Mieke Vercruysse

Bij ons thuis was alcohol en eens ‘klinken’ een heel doodnormaal gegeven dat alom aanwezig was. Elke gelegenheid was perfect om een fles te kraken. Als kind en later als opgroeiende tiener leek dit er gewoon bij horen zoals dagelijks eten en drinken.

Later als beginnende volwassenen/tiener werd ik geconfronteerd met de overmatig drankgebruik van mijn vader met vreselijke scènes en gevolgen die daarbij hoorden. Voor het besef van alcoholmisbruik bewust naar boven kwam, had ik samen met mijn 2 zussen als kind/puber al heel wat meegemaakt door de foute relatie van onze ouders, het tirannieke karakter van onze papa en het onderdanige karakter van ons mama. De littekens verschenen, mijn rugzakje werd gevuld.

Eens ik het ouderlijk huis verliet, werden etentjes en feestjes gelegenheden om flink door te drinken en eventjes alles te vergeten. Ook samen met mijn zusjes lieten we geen gelegenheid voorbij gaan om te feesten en te aperitieven. Tussendoor moest ik ook opboksen tegen de echte wereld en het volwassen worden, relaties aangaan, een gezin stichten, enzovoort. Ik zat met 101 vragen maar kon daarmee eigenlijk nergens terecht gezien mijn ouders vooral bezig waren met potjes gedekt houden, en vooral geen emoties toelaten, laat staan openstaan voor hulpvragen of goeie babbels.

De man waarmee ik dan in 2003 trouwde was eigenlijk totaal de persoon niet die me in mijn persoonlijke ontwikkeling, levensvragen, emoties, en dergelijke ook maar enige hulp kon bieden. Let’s you have a shot at your own joy free spins no deposit. Hij zat zelf met heel wat issues en duwde die constant weg waardoor hij heel hard, macho, oppervlakkig en kleinerend overkwam. Ik kreeg hierdoor een fout zelfbeeld en geen respect. Foute relatiekeuze zo bleek achteraf!

In 2007 koos deze man, de vader van mijn 2 dochters van 3 en 1 voor een andere relatie. Ik bleef achter met mijn 2 meisjes, een laag zelfbeeld, gekraakt in het diepste van mijn ziel. Mijn wereld stortte in na vele maanden moeite die ik had gedaan om onze relatie toch te proberen redden. Ook hier bracht alcohol, in mijn ogen, een ontspanning en vlucht uit de realiteit.

Een maand na deze enorme klap, bleek dat mijn oudste dochter ernstig ziek was, ze had leukemie. Er brak een vreselijke tijd aan maar ik hield stand, ik leefde op adrenaline! In deze periode werd alcohol nog meer een middel om te ontspannen, te ontsnappen aan de realiteit, de pijn even opzij te zetten en, zo dacht ik toen, tegen alle miserie te blijven kunnen.

In 2008 leerde ik mijn huidige man kennen, een schat van een man, die me helemaal mezelf liet zijn, die me op alle gebied steunde, die me terug deed geloven in mezelf, die me een mooi persoon vond, van binnen en van buiten. Het werd me ineens gegund om er te zijn, te genieten, te doen wat ik zelf wilde, … zonder verwijten en schuldgevoelens.boeken-pakket

Ik moest echt wennen hieraan, ik was zo een relatie echt niet gewend. Ik was dolgelukkig ondanks de soms donkere schaduw die boven mijn/ons hoofd bleef hangen van de strubbelingen met mijn ex-man rond afspraken en de kinderen.

Ook bleef ik me steeds verantwoordelijk voelen voor de puinhoop waar mijn ouders steeds dieper in wegzakten.

Bovendien was de drank nog steeds ‘ingeburgerd’ en kon ik nog stevig en regelmatig drinken, soms dagelijks, maar dan voor de gezelligheid, om iets te vieren, als ontspanning na het werk, om het weekend in te zetten, …

Zonder het te beseffen was dit opeens alom aanwezig en was het moeilijk om een excuus te vinden om niet te drinken. Bij elke kleine (en zeker grote) ietwat negatieve situatie was een glaasje wijn de oplossing. ‘Ik heb het nodig,’ dacht ik toen.

Verschillende keren heb ik weken of maanden niets gedronken op wilskracht om aan mezelf te bewijzen dat ik het eigenlijk niet nodig had. Dit lukte goed maar nooit hield ik vol.

Ondanks het feit dat ik heel gelukkig was, voelde ik toch dat ik vaak in dipjes terecht kwam, nog met vele vragen zat, met mijn rugzak rondliep, eigenlijk naar iets op zoek was, niet goed wetende wat…

Als oudste dochter kwamen ook de problemen van mijn ouders steeds meer op mij terecht en ik voelde me ook echt verantwoordelijk voor hen, wou hen helpen wat achteraf gezien veel te zwaar was voor mij en wat eigenlijk andersom zou moeten zijn.

Ik vond ook geen enkele andere manier om hiervan af te geraken behalve dan een glas drinken om alles te vervagen en verdoven en hopen dat het daardoor vanzelf weg zou gaan. Bepaalde momenten werd dit erger en een gewoonte waar ik niet meer bij stil stond, probleem was dat ik me achteraf nog slechter voelde, praktische dingen niet rond kreeg, lichamelijke kwaaltjes begon te hebben en slechtgezind rond liep wat effect had op mijzelf, mijn man en kids.

In mei 2013 is mijn zus gestopt met drinken. Sinds vele jaren, heb ik een zalig hechte band met mijn oudste zus, we hebben uren gepraat, elkaar tips gegeven, we zijn aan yoga begonnen, psychotherapie, honderden gesprekken samen gevoerd over ‘vroeger bij ons thuis’. Dit deed deugd en bracht opluchting dus misschien was dit wel de manier om van mijn rugzak en dipjes af te geraken en mezelf echt te laten ‘leven’, dacht ik in die periode.

In november 2013 besliste ik om er ook zelf mee te stoppen, naar het voorbeeld van mijn zus want ik dacht: ‘Als zij dit kan, moet ik dit ook kunnen!’ Dit was echt mijn drijfveer in het begin als ik haar overenthousiast, stralend gezond en vol energie zag rondlopen. Het werkte ongelooflijk aanstekelijk! Ik voelde ineens de kracht in mezelf om dit ook te willen en in plaats van steeds voor een ander te leven wou ik voor mezelf leven en zo ook onrechtstreeks mijn geliefden gelukkig te maken.

Vanaf dan is alles voor mezelf in een stroomversnelling terecht gekomen, alleen maar in stijgende lijn! Ik ben begonnen met het lezen van boeken (Allen Carr, Jan Geurtz). Ik verhoogde mijn frequentie van sporten en yoga waardoor ik lichamelijk en geestelijk helemaal tot rust kwam. Ik begon terug sessies bij een psychologe te volgen, een schat van een dame die me zo veel heeft geleerd en ongelooflijk heeft geholpen met onder andere familieopstellingen en kinesiologie-therapie.

In eerste instantie vond ik mijn innerlijke rust terug, waardoor ik kalmer werd. Ik at daarbij ook bewust gezonder en de combinatie met yoga en sport zorgde dat ik me lichamelijker ook beter voelde. Mijn omgeving reageerde na enkele weken al zalig hierop, wat me alleen nog meer motiveerde om door te gaan. Ik kreeg steeds meer tijd voor mezelf en kon dit invullen met leuke dingen waar ik deugd van had en die me vrolijk maakten.

Ik leerde dat dipjes oké waren, dat het verleden nooit zal verdwijnen en dat in de toekomst hindernissen en moeilijke momenten alom aanwezig zullen zijn. Ik leerde hiermee omgaan, dit plaatsen en ik leerde ook de negatieve gevoelens toelaten en liet ze gewoon zijn. ‘Morgen een nieuwe dag dus een nieuw begin,’ stak ik dan in mijn hoofd.

Ik leerde beseffen dat voor alles een oplossing is, soms op korte of lange termijn, dat je keuzes hebt in het leven, dat positief ingesteld zijn je alleen maar nog gelukkiger maakt.

Ik leerde mijn persoonlijke grenzen stellen en me daaraan te houden. Niet iedereen kon (en kan nog steeds niet) daar begrip voor hebben, maar ik leerde op die manier voor mezelf zorgen en ik leerde dat een beetje egoïstische zijn oké is. Dit is eerder zelfrespect.

Mijn keuze om niet meer te drinken werd daardoor echt iets wat ik bewust wilde en waar ik bewust voor koos maar al heel gauw werd dit geen zware opdracht meer, ineens ging voor mij een wereld van puur echt geluk open dat van binnenuit kwam omdat ik zo hard aan mezelf werkte en me elke dag beter voelde.

Ik kreeg regelmatig tranen van een gelukzalig gevoel in de ogen en dan wist ik dat ik goed bezig was!

Daar was mijn inzicht: een leven zonder alcohol is zo verrijkend en echt, je voelt emoties helemaal echt aan, soms pijnlijk en frustrerend maar soms om high te worden van geluk! Een groter inzicht kon ik niet krijgen!

Het op één na mooiste geschenk dat ik kreeg was zelfvertrouwen en daardoor sta ik de dag van vandaag stevig en bewust en doodgelukkig in mijn schoenen.

1095115_10201639261125114_1407618681_nAl is het alle dagen hard blijven sleutelen en werken maar het loont meer dan de moeite!

Het allermooiste geschenk dat ik kreeg was het leventje dat momenteel volop aan het groeien is in mijn buik! De liefdesbaby waar mijn man en ik zo naar verlangden!

Graag wil ik mijn verhaal met iedereen delen omdat mijn gevoel, mijn geluk, mijn buikgevoel eigenlijk niet te beschrijven is met woorden.

Je moet het gewoon ZELF voelen en dat is voor mij de grootste motivatie.

Het leven is zo zalig maar je moet zelf de touwtjes in handen nemen en ervoor gaan met ups en downs!

Mieke Vercruysse