In dit artikel haal ik een topic aan waar ik al tijdje mee bezig ben, namelijk mijn moeder. Ik wist & voelde dat ik op een dag zou kunnen schrijven over het feit hoe ik de ‘oplossing’ vond om in het reine te komen met mijn emoties en gevoelens rond mijn ouders.

Dit is een artikel met een groot inzicht & dit wil ik uiteraard delen met de wereld! Ik ben nu 31 jaar en ik heb al jaren de behoefte om mijn moeder te helpen. Ik heb dit nooit verstaan waarom ik ze altijd wou helpen. Dit is een ganse zoektocht geweest. Jarenlang ga ik al in therapie, heb vele vele boeken gelezen, maar de echte diepe kern van mijn ‘eigen lijden’ heb ik nooit volledig begrepen. Het feit dat ik haar maar bleef helpen of redden, of eerder “mijn idee” dat ik dit moest doen, was soms heel pijnlijk en moeilijk voor mezelf om daar mee om te gaan.

Ik ben vaak op zoek gegaan naar info over liefde, relaties, over het feit dat ik steeds vrouwen aantrok die ik wou helpen, maar de info die ik vond was nuttig maar voor mijn niet ‘compleet’. Alles is paar dagen geleden samengevallen. Het was alsof er een last van mijn schouders is gevallen! Ik leg je hier verder uit.

Een paar jaar geleden stopte ik met drinken, en dat was een moment dat alle puzzelstukjes in elkaar vielen. Ik heb het gevoel dat dit opnieuw is gebeurd maar op vlak van de relatie met mijn moeder & dan vooral mijn manier hoe ik naar mijn moeder kijk!

Ik geloof dat de relatie met je ouders (vader en/of moeder) van cruciaal belang is in het leven. De relatie met hen moet volledig zuiver zijn om een zelfstandig, verantwoordelijk en gelukkig leven te leiden. Echter in onze maatschappij is deze relatie heel vaak in disbalans. Wat wij doorgaans ‘liefde’ noemen is eigenlijk afhankelijkheid. De liefde waar wij als mens over spreken als bv: “Ik kan niet leven zonder jou” is geen uiting van liefde, echter wel afhankelijkheid.

In relaties met partners trekken we vaak de ‘onopgeloste’ energie aan die we of met de vader of met de moeder hadden. In mijn geval was mijn focus mijn moeder … Doorheen mijn leven ben ik altijd een fun & tof ventje geweest, die vaak grapjes wou uithalen en wou opvallen en aandacht wou. Dat was best ok, maar mijn grapjes als ik jong was, waren niet altijd zo grappig. Ik was soms te eerlijk en daardoor ook ‘onbeleefd’. Ik spookte vanalles uit en ik maakte vaak zaken ‘kapot’. Mijn moeder & vader waren vaak teleurgesteld en boos op mij. Daar is het bij mij ’fout’ gelopen. Ik dacht dat ik niet goed genoeg was als persoon omdat ik zaken kapot maakte, enzo. Ik vond mezelf een mislukking omdat ik vaak niet aan ‘de eisen’ van mijn ouders niet kon voldoen.

Vaak in relaties kwamen zo gevoelens naar boven van ‘ik ben niet goed genoeg’ & ‘ik heb het weer verprutst’ & ‘het is mij weer niet gelukt’ Dit zijn zware zelfveroordelingen die ons niet helpen in ons leven! Deze heb ik heel lang onderzocht en ben blij dat ik niet gestopt ben met ‘zoeken’ naar oplossingen.

Ook al ben ik sinds 17 juli 2011 nuchter, toch waren die veroordelingen daar nog … Nuchter werden werd een proces van de volledige verantwoorlijkheid van mijn emoties te nemen. De onopgeloste energie of ‘overtuigingen’ die nog diep in mij zaten kwamen vaak naar boven in relaties. Vaak in relaties had ik de neiging om mijn vriendinnen te willen helpen. Door dat steeds te doen ontnam ik hen de verantwoordelijkheid. Dat was een inzicht dat ik eigenlijk al 2 jaar geleden had, maar toch kwam ik nog steeds dezelfde vrouwen/energieën tegen. Ik vroeg mij af hoe dit kwam en ging terug naar de basis, namelijk de relatie met mijn moeder! Paar dagen geleden was ik aan het schrijven en aan het schrijven en stelde mijzelf de vraag :

“Waarom is dat zo belangrijk voor mij om mijn moeder te helpen?“

“Waarom kan ik dat niet loslaten?”

4/5/2017: Dat was het antwoord uit mijn dagboek: Dat is ergens een overtuiging! Ik moet mijn moeder helpen, maar waarom???

Waarom moet ik haar helpen? Omdat ik dat moet doen!! Dat is wat ik moet doen??

Is dat zo?? Van wie heb je dat gehoord? Ik geloof dat … Ik moet haar helpen …

Waarom kan ik het lijden niet aanzien van mijn moeder? Ik denk dat ze door mij lijdt …. Ik denk dat ik haar pijn doe … Ik denk dat haar lijden door mij komt … ik denk dat ik dat veroorzaak … Daarom dat ik het wil wegnemen … Ik denk dat ik de veroorzaker ben van mijn moeder haar lijden … maar dat is niet zo … Ik dacht dat mijn schuld was, daarom dat ik da wou oplossen … ik hoef niets op te lossen …

Voor mij kwamen met dit schrijven de puzzelstukjes samen. Ik voelde mij schuldig dat ik haar pijn had gedaan, maar deze overtuiging klopte niet …

Waarom wil ik dit artikel met de wereld delen? Omdat er ontzettend veel mensen zijn die een bepaalde ‘leegte’ of ‘zwaarte’ in zich dragen. Ik heb dit ook jarenlang gehad, en ik weet niet of dit nu volledig weg is, maar ik droeg een ‘schuld’ met mij mee …

Ik dacht dat het mijn schuld was dat mijn moeder aan het ‘lijden’ was. Dat was dus mijn schuld niet. Als je dit artikel leest, wil ik dat je daar zelf ook goed over nadenkt. Wat is jouw aandeel in het lijden van je ouders?

Doordat ik het nu kan loslaten, kan ik mijn ouders ook verder loslaten. Als ik over loslaten praat dan gaat dit niet over ‘u ouders’ niet meer zien! Dit gaat over u ouders laten zijn hoe ze willen zijn, zonder hen te proberen redden/helpen/veranderen!

Als jij dit toelaat dat zij ook hun weg en proces hebben kan er ook nog veel veranderen in jouw leven! Het is jouw keuze!

Wat ik hier schrijf heb ik ook nog in geen enkel boek gelezen!

Ik kan dit zelf doortrekken naar alcoholgebruik …

Hoe komt het dat mensen de klik ook maken om te stoppen met drinken?

Dat was eigenlijk beetje dezelfde techniek. Ik dacht echt dat het mijn schuld was dat ik een alcoholiker was en dat ik degene was die mijn alcoholprobleem had veroorzaakt! Als je beseft dat dit niet volledig waar is (en een zeer groot deel komt door de brainwashing van de maatschappij), komt er (adem)ruimte vrij om oordeelvrijer naar de situatie te kijken en te beseffen dat je geen loser of mislukkeling bent, maar eerder een slachtoffer van de onwetendheid van de maatschappij! “Al het lijden komt door onwetendheid”: Boeddha. Daarna is het wel de kunst om in jouw kracht te stappen en zelf verantwoordelijkheid te nemen en effectief je siutatie te gaan oplossen.

Ik wens jou alvast het aller allerbeste toe! Ik kan hier ook nog veel meer over schrijven, maar dat is de mega beknopte versie 🙂 !