Omgaan met alcoholverslaving

Zelf omgaan met alcoholverslaving

Als je je zelf bewust wordt van het feit dat je een verslaving aan alcohol ontwikkelt, dan is het goed om informatie te gaan opzoeken in de eerste plaats. Dat proces in gang zetten is al een grote stap vooruit.

Een tweede stap is om jezelf te omringen met de juiste personen. En dat betekent personen die je willen helpen, die je steunen, en die je verslaving mee willen helpen aanpakken. Vaak zien we dat wanneer iemand verslaafd is aan alcohol en hij omgeven blijft door dezelfde groep van personen die hem aanzetten tot drinken, de drempels heel hoog blijven om te stoppen.

Daarnaast is therapie een goede derde stap. Waarom? Via therapie leer je jezelf veel dieper en beter kennen. Je ontdekt waar je problemen zitten, wie je bent als persoon, hoe je met bepaalde situaties kan omgaan en nog zoveel meer. Dat wapentje ook beter tegen omgaan met verslaving. Want je begrijpt namelijk het mechanisme erachter veel beter.

Een van de laatste en belangrijkste stappen is natuurlijk om aan jezelf te werken. Om te schaven en om jezelf continu en voortdurend uit te dagen en in vraag te stellen. Dat is geen makkelijke en dat is een voortdurend groeiproces. Het gaat dan ook vaak gepaard met groeiproblemen en met vallen en opstaan.

Als ouder omgaan met alcoholverslaving

Wat zijn strategieën om met een jongere om te gaan die te veel drinkt?

De eerste reflex van ouders is om heel snel oordelend te zijn naar hun kind dat drinkt. De vader of moeder vuurt dan een reeks verboden af zoals: “je moet stoppen met drinken, je mag niet meer uitgaan, je krijgt huisarrest!” En soms: “Je moet hulp gaan zoeken, je moet naar een kliniek, etcetera”. Maar die oordelende houding zal vaak net conflict nog gaan versterken.

In plaats daarvan pleit ik voor een open dialoog met vragen.Waarom? Die laten je toe om te achterhalen wat de kern van het probleem is. Vraag waarom je kind drinkt, waarom hij of zij het nodig heeft, wat er achter schuilt. Vraag of je zoon of dochter gelukkig is, wat er ontbreekt, of er behoeften zijn die onvervuld zijn. In elk geval is het belangrijk om de verbinding op te zoeken. Een conflict is makkelijker, een dialoog is effectiever.

De ongemakkelijk realiteit is trouwens, en dat horen ouders natuurlijk niet graag, dat ook zij aan zichzelf moeten werken. En dat betekent om geen controle uit te oefenen over de zoon of dochter. Maar eerst ook de eigen angsten en problemen aan te pakken. Want dat biedt meer ruimte aan de kinderen. Voor partners in een relatie geldt net hetzelfde: begin bij jezelf.