Toen ik als ervaringsdeskundige anderen begon te helpen om te stoppen met drinken viel het me op dat er nog steeds een groot taboe rond alcoholisme hangt.

De mensen die bij mij komen zijn zeer bang, voor wat er komen gaat. Ik ken dit gevoel zeer goed. Toen ik op 25 jarige leeftijd naar mijn eerste AA meeting ging zat ik eerst nog een half uur te twijfelen in de auto voordat ik uiteindelijk durfde binnenstappen. Onder het motto “elke actie is beter dan geen actie” overwon ik de drempelvrees. Ik was klaar om toe te geven dat ik een drankprobleem had. Mijn angst overwinnen en deze eerste stap zetten was zonder twijfel het moeilijkste dat ik ooit deed, maar meteen ook de beste beslissing. Ik voelde me begrepen door de mensen van de AA en ben hen tot op de dag van vandaag een enorme dankbaarheid verschuldigd.

Drempelvrees is normaal, maar het is pas wanneer je –met of zonder angst in het hart- de eerste stap neemt dat er een shift plaats kan vinden. Alleen al praten over je probleem verandert het gevoel dat ermee gepaard gaat. Mijn schaamte veranderde al gauw in FIERHEID. Fier dat ik mijn problemen durfde erkennen. Fier dat ik mezelf en mijn pad onderzocht om dit probleem op te lossen. Fier dat ik mezelf weidde aan anderen helpen met hetzelfde probleem.

De eerste stap blijft de moeilijkste. En het doel van dit artikel is dan ook om mensen dat extra duwtje in de rug te geven. Om het te willen zien, om er met iemand over te praten. Ik ben fier dat ik gestopt ben met drinken. En het verleden … is het verleden. Het verleden is het pad dat we nodig hadden om te worden wie we vandaag zijn. “Ex-alcoholieker wordt alcoholconsulent”, stond onlangs in een artikel over mij. Mijn zwakte is een zegen geworden. De zege om lotgenoten te kunnen helpen. Stoppen met drinken is geen opgave, stoppen met drinken is jezelf gunnen om meer jezelf te zijn. Om meer te worden van dat wat je echt bent. Van schaamte naar fierheid.