Ik ben Hannah: 47….. met de perfecte maat.
Ik ben geboren als stevige baby van 4 kg….
Altijd dik geweest “ een woord waar ik enorm aan hekel!!”
At en eet ik graag: ja
Leefde ik ooit van fastfood, cola, chips….: nee
Laat ons zeggen: ik ben groot gebracht, met de Vlaamse kost…. Maar “ het dik zijn” zit ook in de genen!
Als kind en vooral naar het puberen, jong volwassen: was ik mijn eigen “ ik” moe.
De commentaar, de pesterijen, de schaamte, het innerlijk verdriet “ BEU!!”
Had ik vrienden; ja
Maakte ik veel lawaai; ja
Rond mijn 20 Ste beginnen uitgaan ( niet zo overdreven; ik had weekendjob en voelde me veiliger in een vertrouwde omgeving.
Dronk ik al iets; och ja….
Bier vond ik: 🤮
Wijn: was x bij gelegenheid kerst/ nieuwjaar… en dan kreeg ik nog steevast een commentaar van moeder; ga je weer u glas niet uitdrinken!!
Ne mazout/ kriek en dat was het!
NATUURLIJK ook een kater had.
In 1999: ik 24 jaar, er werd al eens gesproken over een maagverkleining ( toen nog veel taboe)
DAT WAS DE OPLOSSING, ik mager en alles maar ook alles was opgelost.
EINDELIJK PERFECT!!!
=
Het valse zelfbeeld!!!!
In die tijd was er niks van voorbereiding naar operatie toe en ook niks van nabehandeling.
De operatie die ik toen had, bestaat al lang niet meer.
Slokdarm geniet en soort ring rond de maag= trechtereffect.
Drinken gaat MAAR ETEN NIET.
Ik leefde op braken, MAAR ZO GELUKKIG IK VERMAGERDE.
Idd ik wist al:hier loopt het fout…
Maar ik had de Lotto gewonnen, dus het valse Lotto effect= ik ben rijk en geen problemen
Ik ben mager en geen problemen.
Qua misbruik van alcohol in die eerste jaren… nee, geen probleem.
Toen in scheiding;
Mijn ex verweet mij, van mijn koffiezakken ( borsten, veloverschot op buik en billen.)
Daar had de chirurg niks over gezegd.
En mijn ex, die bleef al graag na t werk hangen op café.
Ik had mijn ouders nooit dronken gezien.
Gesmeekt heb ik naar hem toe; om aub te stoppen, maar het lukte niet!!
Ik kon zijn sporadisch gebruik niet plaatsen
Dus daar ging mijn lotto effect naar bankroet!
Thuis kon ik er niet over spreken; ik had het zelf gewild.
Ik was ondertussen 40 kg lichter maar 40kg zwaarder in mijn hoofd!
Ik leerde ondertussen iemand anders kennen maar de schaamte over mijn lichaam was zoveel zwaarder als voorheen.
Letterlijk en figuurlijk kon ik mij niet bloot geven, maar ik hield alle schaamte voor mezelf!
In 2005 reconstructie van maag had ( ring was van mijn maag), maar eigenlijk weinig effect!
Maar ik zweeg in alle talen.
Terug naar school, 3 jaar opleiding verpleging met 2 kids ( dankbaar aan mijn mama/ schoonouders voor die periode) na mijn studies ben ik er echt ingevlogen.
Ik werkte als zelfstandige: zelfs bij 3 verschillende verpleegkundigen.
Ooit zij een vriendin: Petra, jij zoekt de liefde en aandacht die je mist in privé ( idd ze had gelijk)
En dan begon ik al iets vlugger naar een glas te grijpen.
Ik had geen 🤮 gevoel meer bij wijn of bier of wat dan ook, smaken deed het ook niet.
Maar een tijdelijke innerlijke kalmte en rust en de dag erna: hoofdpijn, beven, ellendig
Op die moment had ik partner die nooit alcohol gebruikte en zag ook wel dat het verkeerd ging met me…. Uiteindelijk scheiding;
MIJN FOUT!!
Terug reden tot drinken.
Maar met mijn GBP was het gemakkelijk of zeg ik heel moeilijk
1. Ik had zelden alcohol gedronken
2. Ik at amper
3. Max 4 glazen en het licht was uit.
Wat heel raar is en enkel beschrijfbaar door lotgenoten:
Een gevoel van een innerlijke machteloosheid, die meester en baas is!!
Je drinkt je tot een roes en dan is er de stop;
Nee, vroeger stoppen lukt “ niet!!”
Ik was de vijand van mezelf “ dat ding”, waar Hannah zelf enorm schrik van had… dat ding bepaalde mijn ongewenste drinkgedrag.
Ja echt!!! Ik die partner had verlaten deels door zijn alcohol
En nu deed ik het zelf!!
– opmerkingen kwamen er
Familie
Vrienden
Werk
Ongevallen
Eerst stapte ik naar psycholoog:
Daar kreeg ik als antwoord: vanaf vandaag stop het drinken en zoek je hobby!
Was voor mij geen oplossing
Ja, ik wist wel dat ik moest stoppen; maar dat ding in mij fluisterde; 1 tje kan wel!
En in een roes : kon ik huilen
Dus verstopte ik flessen….soms vergat ik waar.
Ik ben toen naar AA gestapt, is een grote hulp.
Daar leerde ik: 1 is teveel.
Dankzij media, kwam ik ook in zelfhulpgroepen en meer en meer: lees ik maagverkleining en verslaving.
Mensen met maagverkleining zijn meestal geen mensen met verslaving in de genen.
Maar zoals we vroeger onbewust emo/ eters waren, sluipen we naar emo/ drinkers.
AA das gestopt, maar veel uitgeleerd= mooi initiatief.
Ik ben een enorme lezer: veel psychologie
En ik geloof in mijn lotgenoten.
Ja, en ik ben ervan overtuigd door het vele pesten in de kindertijd, dat onze adrenaline, neurotransmitters anders gevormd zijn.
Ja, we moeten stoppen met alcohol, wij kunnen nooit meer sociaal drinker zijn..
Het stoppen met drinken, is een begin
Een aanvaarding en verwerking van alles.
Ik geloof en ben er van overtuigd: dat mijn probleem veel dieper vastgenageld is…
De kern zit in trauma van het kind zijn…
Pijn ( om het dikkertje, die men peste!)
Nu de vrouw, die ik ben van 47 met de perfecte maat
Maar innerlijk nog het kleine dikke kind!
